Dag van de aarde, over onze verbinding met de aarde, natuur, waar we vandaan komen, wie we zijn. Mooie liefdesbrieven aan mama gaya lees ik op LinkedIn, vol verlangen, schuld, schaamte en ook nieuwsgierigheid, daadkracht…. Het raakt me
En dan kom ik een filmpje tegen. Bijzonder confronterend, kwetsbaar, eenzaam. Een pracht meisje wat je ziet opgroeien en ondergaan in de gekke wereld van social media en vreemde schoonheidsnormen. Ze ontwikkelt een eetstoornis en raakt steeds verder af van de werkelijke verbinding. Het filmpje is onderdeel van een bewustwordings campagne over de invloed van social media op jongeren.
Het laat me nog meer realiseren hoever we af zijn komen te staan van wie wij werkelijk zijn en waar wij uit voort komen, die prachtige volle vruchtbare moeder aarde, waarop wij staan precies zoals we bedoeld zijn. Volheid waar we in mogen ervaren, genieten en bijdragen. Als we weer voelen hoezeer wij een zijn met natuur, landschap, de elementen en daarvan genieten komt onze zorg en zorgvuldigheid voor deze aarde weer op gang. Van binnenuit.
Niet schreeuwend, maar zacht en stromend. Voor mij voelt het als een zachte en toch niet te ontkennen heldere uitnodiging om het pad te gaan van verbinding met de aarde, met elkaar. Als je de verbinding voelt kun je bijna niet anders meer dan zorgvuldig en met aandacht kiezen hoe jij leeft, wat je koopt, verbruikt èn hoe je jezelf voedt, beweegt, lief hebt.
Valt veel over te zeggen en toch gaat het voorbij woorden. Woorden zijn ook vaak hoofd.
Voel het maar als je buiten staat, je voeten op de aarde, je keek te ver, dat wat je zoekt is hier 💚🌿🌍
