Jezelf blog
Welkom op het blog van Jezelf
jelievevollelijf
Dag van de aarde, over onze verbinding met de aarde, natuur, waar we vandaan komen, wie we zijn. Mooie liefdesbrieven aan mama gaya lees ik op LinkedIn, vol verlangen, schuld, schaamte en ook nieuwsgierigheid, daadkracht.... Het raakt me En dan kom ik een filmpje...
Buiten Zijn
Gistermorgen was ik samen met 10 anderen vrouwen bij een ceremonie voor de aarde. Om 6 uur verzamelen en dan de natuur in, dankzegging bij het hunebed, ritueel op het grafheuveltje, ontbijt op de vlonder allemaal in de regen. Stilte, kou, nattigheid en heel veel...
tien jaar Jezelf
Volgende week is het 10 jaar geleden dat ik mijn praktijk officieel startte... 10 jaar, best een mijlpaal! Ik sta er bewust even bij stil. De reis die ik maakte langs de verschillende praktijkruimtes. Ik hou ervan om een veilige sfeer te creëren waarin mensen tot rust...
Zin in een tiny time out?
Tijdens de camino kwam ik enorm in de vertraging. Het ritme van lopen en de eenvoud van de dag gaf me rust en ruimte in mijn hoofd.. Al lopend mijmerde ik ook over wat ik nog meer wil met mijn vak, mijn roeping. Nu ik het zo schrijf, klinkt het heel groots: een...
zachte landing
Zachtjes landen op de Groninger klei, terwijl het Spaanse stof van de camino nog op mijn huid kriebelt. Ik mis de gele pijlen die zo eenvoudig zeggen: deze kant op! En ik ontdek ook hoe in stilte en aandacht voor mijn lijf er allerlei pijltjes zichtbaar zijn vanuit...
intenties onderweg (camino 1)
Ik ben onderweg op de camino... bij aanvang in St Jean Pied de Port kreeg ik de schelp voor aan mijn rugzak. De vrijwilliger die zelf enthousiast camino loper is, vertelde dat ik elke dag voordat ik begin mijn intentie voor die dag in het kommetje van de schelp kan...
vertraging (camino 2)
Dat je zo vertraagt en open staat dat schoonheid je letterlijk de adem beneemt... Hier op de Camino merk ik het weer: oja, zo lekker kan het zijn om geraakt te worden door de natuur, de schepping, lichtval, een bloem, een vergezicht. Die openheid die komt door buiten...
de laatste stappen (camino 3)
Camino - Muxia, de oceaan Ik wilde graag mijn camino in de natuur eindigen en bij de wijdsheid van de oceaan ipv in de stad met mensen. Omdat ik me zo deel van de natuur heb gevoeld onderweg, me zo klein voelde in de grootsheid van de bergen, de bossen, droge vlaktes,...
hoe zou het zijn als..
Het is dinsdag. Vanavond weer een persco. Ik zit in quarantaine met mijn lief. En ik voel mezelf weer in de afwachtende houding staan, de adem beetje ingehouden: Welke kant gaat dit op? Worden we ziek? Wat gaan ze vanavond zeggen? Kan ik mijn sessies blijven geven? Ik...
Neerleggen wat niet meer dient
Vrijdag gingen Simon en ik naar ons favoriete plekje bij de Drentse Aa. Ik wilde graag bezinning, ontdekken waarin ik mezelf nog tegen houd. De natuur is een pracht plek voor verstilling. Dat voelen we allebei. En biedt een overvloed aan symbolen om een ritueel mee te...
mooie dingen
Vorige week na de vakantie voelde ik ineens dat ik mijn werk geen werk meer wil noemen, maar dat er vast een beter passend woord is. Mooie zoektocht joh! De hele week voelde ik me vrijer. Ik word blij van mogen zoeken van mezelf wat precies klopt bij wat ik doe, wie...
steeds meer hier en steeds meer nu
Weer terug van vakantie ben ik vandaag weer begonnen. Ik wilde zeggen: weer flink aan het werk. Maar ineens klopt het woord 'werk' niet meer. Vooral door de lading die het gekregen heeft in al die jaren. Werken staat voor ploeteren, intensief bezig zijn, mouwen...
Zand in mijn kop (gastblog)
Zand in je kop Ik kijk uit mijn raam, en voel me zo anders dan een paar uur geleden. Ik stond vanmorgen op met wat ik zand in mijn kop noem. Haast niet wakker kunnen worden, ondanks meerdere bakjes koffie en even buiten lopen. Maar.. ik had een afspraak bij Marjan....
lijf als tempel
ik geef toe: ik ben niet altijd lief voor mezelf. Sterker nog: vaak niet. Regelmatig betrap ik mezelf op hard zijn. Vinden dat iets toch moet kunnen terwijl mijn lijf eigenlijk anders aangeeft. Nog even door, iets sneller, iets strakker. Gaandeweg ben ik wel de waarde...
zenmaster
Sinds een ruime maand heb ik een nieuwe tiny bewoner. Nou ja, hij - een enorme kater van 9 - is niet bepaald tiny. En de ruimte die hij inneemt.... Als je een dier hebt (gehad) weet je hoe het werkt. Ik sta met verwondering te kijken hoe Olle zijn plek inneemt. Hij...
blote voeten…
Gister las ik het weer, dit keer in het boek van Christina von Dreien. Dat het zo goed is om met je blote voeten op de aarde te staan. Het liefst buiten in het gras, of op stenen, in de modder... Ik word blij van de eenvoud van dit: dit kan iedereen! Ook als je geen...
Blij van
Ik ben 50 geworden deze week. 50! Ik vind het nogal wat. Vroeger was dat echt al dicht tegen bejaard zijn voor mij. Nu voelt het als een nieuwe fase, en wat valt er nog veel te ontdekken... Omdat het zo'n gekke tijd is met onzekerheid en zonder feestjes voelde ik me...
verdrietig
Ik heb verdriet, ik zeg het maar gewoon eerlijk... Ik heb een verdrietig hart in deze tijd. Gelukkig niet steeds, maar het komt elke keer weer terug. Mijn verdriet gaat over het gemis van verbinding. Het ontbreken van aanraking. Nabijheidsverlies. En niet eens zozeer...