ik geef toe: ik ben niet altijd lief voor mezelf. Sterker nog: vaak niet. Regelmatig betrap ik mezelf op hard zijn. Vinden dat iets toch moet kunnen terwijl mijn lijf eigenlijk anders aangeeft. Nog even door, iets sneller, iets strakker.
Gaandeweg ben ik wel de waarde van mijn lijfsignalen gaan zien. Als ik luister geeft het veel. Het helpt me door migraine aanvallen heen, het geeft me betere nachtrust, doet me frisser aan de dag beginnen.
Die signalen zijn eigenlijk heel mooi: mijn lijf dat me zachtjes laat merken: doe maar niet, het is genoeg. Soms baal ik en banjer ik er dwars overheen. Maar ik zie steeds duidelijker hoe goed het me doet als ik wel luister. Hoeveel frisser, fitter, blijer en meer mezelf ik ben als ik toegeef aan genoeg, stilte, rust, ontprikkelen en mogen genieten! Vooral dat, mogen genieten van even niets.
Wat laat jouw lijf je voelen? Wat doe jij als je je lijf als tempel zou benaderen?
Eerbied: Eigenlijk is ons een lijf een prachtig tempeltje wat met respect, eerbied en vreugde benaderd mag worden. Laten we daar zelf mee beginnen. Nu ik voorzichtiger ben met mijn lijf, kan ik ook in contact met de ander mijn grenzen beter aangeven. Door gewoon uit te leggen hoe dat bij mij werkt. Of door mijn signalen hardop te zeggen, zodat mijn partner, zoon, vriendin ook hoort: oja, zo is het genoeg voor Marjan. Ook met voeding toon ik wel of geen eerbied aan mijn lijf. Ik weet ondertussen dondersgoed wat goed is voor mijn lijf en wat ik erg lekker vind, maar echt niet goed op ga… Elke keer mag ik op nieuw kiezen. En dat hoeft heus niet 100% verantwoord te zijn, maar bewust kiezen toont ook eerbied.
Aandacht voor schoonheid: Ik hou ook steeds meer van het mooi maken van de tempel: mijn vrouwelijkheid laten zien in kleding, in dans, in verzorging. En tegelijkertijd: mijn stevigheid te ondersteunen door warme stevige laarzen voor in de modder bij mijn tiny te dragen. Mijn warme vest als het wat killer is. Het hoeft niet alleen praktisch, het mag ook prettig en aangenaam. Wat doe jij om aandacht te hebben voor de schoonheid in jouw lijf?
Vreugde: Soms is het zo voelbaar hoe bijzonder en blij het is om dit lijf te hebben, om het helemaal te voelen. In zintuigen, met dansen, met vrijen, in contact, door heerlijk diep en rustig te ademen. Me veilig en gekoesterd weten in dit lijf. Hier ben ik, dit is mijn thuis.
Het kan een lange reis zijn om thuis te komen bij jezelf, in jouw tempel. Maar het is zo de moeite waard. En elke stap is er 1.
Wees mild voor jezelf en ik wens je genieten van jouw tempel!