Volgende week is het 10 jaar geleden dat ik mijn praktijk officieel startte… 10 jaar, best een mijlpaal! Ik sta er bewust even bij stil. De reis die ik maakte langs de verschillende praktijkruimtes. Ik hou ervan om een veilige sfeer te creëren waarin mensen tot rust kunnen komen en zich veilig voelen om alles te ervaren wat er nu is.
Ook reis ik langs de vele verschillende mensen die er waren. Soms voor een paar sessies, en veel ook voor wat langere tijd waarin ze ruimte namen om stil te staan bij zichzelf, om zelfonderzoek te doen. De workshop deelnemers die al spelend en verstillend met elkaar op onderzoek uitgaan. Dankbaar voel ik me voor zoveel mooie ontmoetingen.
Mijn reis gaat ook langs mijn eigen proces als therapeut. De titel die ik al een aantal jaar niet meer vind passen. Ik voel me eerder coach, begeleider, maar vooral medemens. Het meest passende woord heb ik nog niet gevonden. Maar wat vooral tekenend is, is de eenvoud en stilte die steeds meer rol speelt in de sessies en in mijn leven. De sessies vormen zich rondom zijn met wat er is, zonder dat iets weg hoeft, zonder forceren, zonder iets aanleren. Er is wel loslaten. Loslaten van wat niet meer dient. Emoties, overtuigingen, ook trucjes, tools, veel praten. Hoeft allemaal niet meer, mag veel minder. In al die verstilling komen we bij de kern: wie ben ik als mens? Wat is mijn taak hierop aarde, in dit leven? Hoe straal ik de liefde op de meest stromende manier?
Heerlijk vind ik het om aan dit stralen van de ziel hele aardse expressie te geven in sessies. Zoals je zintuigen voelen, dansen en vrij bewegen met onze mooie lijven. Dit lijf wat ons thuis is op deze aarde. Maar ook in praktische zorgende zin: wat voedt mij? Wat doet me goed? Wat haalt me weg bij liefde? En wat voedt de aarde? Wat draag ik bij? Mooie vragen die we tegenkomen samen.
Door sessies in mijn tiny te geven voel ik de eenvoud nog meer bijdragen. Hier in mijn kleine huisje in het groen met alleen nog wat er toe doet.
Ik voel me rijk, ik voel me stil en ik voel me stralen…
